ارتباط بین حضور ژنهای مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف و الگوی حساسیت ضد میکروبی در جدایه های بالینی اشریشیاکلی

زمینه و اهداف: اشریشیا کلی تولید کننده بتالاکتامازهای وسیع الطیف (ESBLs) به دلیل مقاومت نسبت به آنتی‌بیوتیک­های مختلف مشکلات درمانی فراوانی را ایجاد نموده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی حضور انواع ژن‌های مولد ESBLs در جدایه های بالینی اشریشیاکلی و تعیین الگوی مقاومت آنها در برابر آمیکاسین، سفتریاکسون، ایمی پنم و مروپنم می‌باشد. مواد و روش‌ها: 500 جدایه بالینی اشریشیاکلی طی فروردین 1391 تا اردیبهشت 1392 از دو بیمارستان شهرستان بروجرد جمع‌آوری شدند. آزمایش‌های غربالگری، تائید تولید ESBLs و حساسیت ضد میکروبی طبق دستورالعمل‌های CLSI انجام گرفت. حداقل غلظت مهارکننده (MICs) ایمی پنم، مروپنم، سفتریاکسون و آمیکاسین توسط روش E-test تعیین گردید. تمامی جدایه های مولد ESBLs، با روش PCR از نظر حضور ژن‌های TEM، SHV و CTX-M بررسی شدند. نتایج: نتایج نشان‌دهنده تمام جدایه های مورد بررسی نسبت به ایمی پنم و مروپنم حساس بودند. علاوه براین در بین جدایه های مولد ESBLs حساسیت مناسبی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های آمیکاسین و سیپروفلوکساسین (05/0 (P-value ˂ مشاهده گردید. در 190 جدایه مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف، فراوانی ژن‌های ESBLs به ترتیب: 62 جدایه (32/6%) واجد ژن CTX-M، 61 جدایه (32/1%) واجد ژن TEM و 60 جدایه (31/6%) واجد ژن SHV بودند. 25 جدایه (13/1%) حامل ژن‌های TEM، SHV و CTX-M بودند. نتیجه‌گیری: شیوع بالای تولید ESBLs در اشریشیاکلی جدا شده از بیمارستان‌های شهر گزارش می‌شود. این پدیده با افزایش میزان مقاومت جدایه های حاوی چند ژن در ارتباط می‌باشد. نتایج بدست آمده نشان داد، کارباپنم ها همچنان از تأثیر مناسبی روی جدایه های مولد ESBLs برخوردار هستند.